U trenutku kada je primirje, nakon potpisanog Sporazuma u Kompijenjskoj šumi, stupilo na snagu širom sveta, na Balkanu se još uvek pucalo, jer je Srbija ratovala sa Ugarskom, nešto ranije otcepljenom od Austrije. Iako ih je bilo, nijedan materijalni spomenik više ne svedoči vojnoj Konvenciji, potpisanoj 13. novembra, kojom se Veliki rat konačno završio i za teško ranjenu Srbiju
Ugarska je ubrzo shvatila da je nemoćna pred srpskom vojskom pa je dva dana kasnije, 13. novembra u Beogradu, u 23.15h, u današnjoj zgradi Narodnog muzeja, potpisala Vojnu konvenciju čime je okončan sukob između ove dve države.
Dokument koji se ponekad naziva i „Beogradsko primirje“ bio je poslednji te vrste sklopljen u Prvom svetskom ratu, a ratifikovali su ga vojvoda Živojin Mišić i francuski general Pol Anri, dok je sa ugarske strane svoj potpis stavio ministar vojni, pukovnik Bela Linder. Njime je određena severna granica nove, proširene srpske države – ista ona koja manje-više i danas važi.
Tako se točak istorije zaustavio tamo gde je i počeo da se kotrlja. u Beogradu, a Prvi svetski rat je, nakon duže od četiri krvave godine i više od trećine izgubljenog stanovništva, i za Srbiju konačno završen.
Priča kaže da su nakon potpisivanja dokumenta zvaničnici i jedne i druge strane izašli na balkon današnjeg Narodnog muzeja odakle su pozdravili mnogobrojne okupljene građane koji su došli da prisustvuju kraju krvavog sukoba. Nažalost, taj balkon danas ne postoji. Stradao je tokom aprilskog bombardovanja, kojim je u Beogradu počeo Drugi svetski rat, a kasnije nije obnovljen.
Danas ne postoji ni bilo kakav trag ovog događaja u srpskoj prestonici. Spomen-ploča “Beogradskom primirju” nekada se nalazila u zgradi Narodnog muzeja, ali su je tokom okupacije srušili Nemci, a posleratne vlasti je nisu vratile.
Tako je ovaj događaj vremenom postao potpuno zaboravljen, pa se u Srbiji Dan primirja obeležava kad i u ostatku sveta.
Izvor: Istorijski zabavnik
Ako stepropustili...
