U leskovačkom kraju se kaže “Jede kao Alaman“ ili “Nezasit k’o Alaman“, a većina ljudi ovu uzrečicu vezuje za pojam ALA, što je drugi termin za aždaju ili neman.
Iako je teško utvrditi kako je priča o ratobornom i svirepom nemačkom plemenu stigla dovde i odomaćila se u izrazu donekle izmenjenog značenja, verovatnije je da se česta srpska uzrečica odnosi na Alamane ili Alemane, nego na ale.
Alamani su bili germansko pleme, tačnije savez germanskih plemena, koja su živela u basenu reke Majne. Prvi put se spominju 213. godine. Njihovo ime znači svi ljudi, što upućuje na to da su bili konglomerat različitih plemena. Ona su formirala ratne grupe, slično Hunima.
Alamani su bili u konstantnom sukobu sa Rimskim carstvom. Započeli su veliku invaziju Galije i severne Italije 268 godine i razorili do temelja sva svetilišta sagrađena u stara vremena i sve javne zgrade. Iza njih je ostala pustoš.
Veliku invaziju su izvršili i 406. godine. Prelaze Rajnu, zauzimaju Alzas i veliki deo Švajcarske, gde se nastanjuju. Ponavljaju se scene potpunog uništenja prethodne kulture na tom području.
Nevaljalstva, divljaštvo i bahatost su, očigledno, ono što je proslavilo ovo drevno nemačko pleme, a da li je nezasitost iz srpske uzrečice izvedena iz prethodno opisanih osobina, ili im je ovde jednostavno pridodata, možemo samo da nagađamo.
S.Stojiljković
