Kada bi izbio požar u kući Žike Ilića – Žutog, spasavanje bi izgledalo upravo ovako

Pripadnici Vatrogasno spasilačke jedinice u Leskovcu danas su izveli taktičko-pokaznu vežbu koja je predviđala evakuaciju i gašenje požara u Leskovačkom kulturnom centru i nakon toga taktičko-tehnički zbor, odnosno izložbu mehanizacije i opreme koju vatrogasci koriste prilikom akcija.

Prema rečima Saše Jovanovića, komandira Vatrogasno-spasilačke jedinice, vežba je bila složenog tipa, predviđala je gašenje požara i spašavanje, kako putevima komunikacije, tako i putevima fasade uz pomoć vozila sa vatrogasnim lestvama.

„Cilj ove vežbe je da pokažemo spremnost i stručnu osposobljenost pripadnika jedinice, kao i savremena tehnička sredstva koja smo poslednjih godina dobili od Republike Srbije. U vežbi je učestvovalo više od 20 vatrogasaca, sa šest vatrogasnih vozila“, rekao je Jovanović.

Današnju vežbi pomogli su i humani volonteri Crvenog krsta, maturanti Medicinske škole u Leskovcu koji su demonstrirali proceduru pružanja prve pomoći, a vežbu su pored građana pratili i mališani PU Vukica Mitrović.

Kuća Žike Iliža – Žutog, u kojoj se nalazi danas Leskovački kulturni centar, i koja je pod zaštitom Zavoda za zaštitu spomenika kulture Niš, sagrađena je 1926. godine kao upravna zgrada Fabrike sapuna, parfimerije i kozmetike u vlasništvu porodice Vlajčić, koja se bavila proizvodnjom sapuna još od pojave prvih vidova industrije u Leskovcu posle oslobođenja od Turaka. Jovan Vlajčić je od oca Tase nasledio radionicu za izradu sapuna, koji je još u vreme Turaka započeo sa proizvodnjom. Interesantno je da u spisku poreznika iz Leskovca za 1885. godinu upisan samo jedan mumdžija Tasa Kocić, a ne Vlajčić. Svakako se radi o grešci, pošto je već 1906. godine otpočela mašinska proizvodnja sapuna u Leskovcu u prvoj fabrici Jovana Vlajčić. Izgradnjom fabričke zgrade, započinje obimna proizvodnja što dovodi do promene naziva fabrike u : „Kaloderma – fabrika parfimerije, kozmetike i sapuna Jovana Vlajića i sinova“. Međutim kako je naziv preuzet od istoimene fabrike u Nemačkoj, J Vlajčić je morao da ga se odrekne. U sastavu Vlajčićeve fabrike je radila i štamparija ambalaže sapuna. Fabrika je radila sve do 1945. godine. Posle 1945. godine zgrada je promenila više namena (sresko sindikalno veće, gradska čitaonica, hemijska industrija „Nevena“ i najzad „Tekstil promet“) da bi od 1981. dobila sadašnju namenu Doma kulture. Pripada vrsti kulturnih dobara građanske arhitekture, kao objekat javne namene.

Zgrada poseduje visoko prizemlje sa prostranim holom kao jedinstvenim prostorom u nivou, koji ima galeriju sa svih strana unutrašnjih zidova u visini mezanina, i dva sprata i tavanski prostor. Stepenište za spratove smešteno je po dubini trakta zgrade, sa prozorima okrenutim prema dvorištu. Na spratovima zgrade rešen je kacelarijski prostor sa odeljenjima povezanim manjim holovima. Jedna je od prvih tzv. leskovačkih palata. Rađena je simetrično sa dva erkera, koja se izdižu nad krovnom površinom u dva velika tornja, sa šiljcima na vrhu. Erkeri počivaju na lepo dekorisanim konzolama. Balkoni sa metalnom ogradom su između erkera. Fasada zgrade je obogaćena geometrijskom plastikom. Po arhitektonskim karkteristikama zgrada poseduje elemente renesanse. Ulazna partija zgrade sastoji se iz tri široka otvora, iznad kojih se, prekinuti friznom fasadnom trakom, formiraju polukružni prozori u nivou mezalina, kao nadsvetla holske galerije.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i Twitter nalogu.

Pratite REШETKU na Facebook, Instagram, X (Twitter) i TikTok mreži. Budite uvek u toku!